młynarski

Bezsprzecznie pozytywne przesłanie ma jeden z najbardziej znanych utworów z repertuaru Wojciecha Młynarskiego, “Jeszcze w zielone gramy”. Piosenkę z muzyką Jerzego “Dudusia” Matuszkiewicza jako pierwsza zaśpiewała Zofia Kamińska na festiwalu w Opolu w 1985 roku. Tamto wykonanie przeszło jednak bez echa, a utwór stał się przebojem dopiero, gdy do swego repertuaru włączył go najpierw sam autor, a niedługo później Magda Umer. – W każdej piosence, nawet opisującej bardzo ciemne strony życia, trzeba dać jakąś iskierkę, jakiś promyczek, że nadzieja jest – mówił Młynarski o tekście, który uważał za jeden z najważniejszych w swym dorobku.

Z kolei powiedzonko “Przyjdzie walec i wyrówna” pochodzi z piosenki stworzonej przez Młynarskiego dla potrzeb Kabaretu Dudek w 1971 roku. Z tekstu przebija wielka inteligencja autora i jego mistrzostwo w używaniu “ezopowego języka” w celu przechytrzenia komunistycznej cenzury. Utwór pozornie opowiada o niechlujnych drogowcach, którym “nacią od pietruszki wisi ta robota”, ale parodiujące partyjną nowomowę zwroty typu: “Nic, że droga wyboista, ważne, że kierunek słuszny!”, nie pozostawiają wątpliwości, że chodzi o cały ustrój realnego socjalizmu, a nie o budowę jakiejś mało ważnej szosy.

Można też potraktować powyższą piosenkę jako zachętę do stoickiego podejścia do życia i nieprzejmowania się niczym ponad miarę, skoro na końcu i tak “przyjdzie walec i wyrówna”, a nasz los w dużym stopniu kształtują przeznaczenie i przypadek. Taką filozofię, przynajmniej po części, wyznawał sam Wojciech Młynarski. – Jest taka szkoła, że człowieka prowadzi jakaś gwiazda i że ten los jest gdzieś nad nami zapisany, ale z drugiej strony króluje też splot przypadków. Mnie pewne przypadkowe zjawiska zaprowadziły na estradę, kazały zacząć pisać, a potem był to już świadomy wybór, rozwinąłem to i stało się, jak się stało. Nie żałuję tego.